Είναι το πρώτο μέρος της μετάφρασης, η οποία παρουσίασε δυσκολίες λόγω του ότι -όπως αναφέρουν κι οι ίδιοι οι σύντροφοι του εντύπου- είναι γραμμένο σε όχι ιδιαίτερα σωστά αγγλικά, οπότε ας υπάρξει κατανόηση για τυχόν αδυναμίες στο κείμενο.
Σημειώσεις για τη μετάφρασηΕίναι δύσκολο το θέμα της πορνείας. Όπως κάθε τί στον καπιταλισμό, είναι πολύπλοκο και σε καμία περίπτωση δεν έχει μία μόνο ανάγνωση, μία μόνο πτυχή. Είναι αδύνατο να σταθούμε μόνο στην ανθρωπιστικού τύπου κριτική, όπως είναι αδύνατο να αδιαφορήσουμε γι’ αυτήν. Πολύ μονόπλευρο να λέμε ότι αφορά μόνο γυναίκες, κουτό να μην αναγνωρίζουμε ότι αυτές είναι η πλειοψηφία αυτών που αφορά άμεσα αυτό το θέμα. Δεν νοείται επαναστάτες-ριες να αναλύουν το τώρα με εργαλεία που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες και τις επιθυμίες μέρους των κοινωνικών κινημάτων μιας συγκεκριμένης και πολύ καιρό τώρα περασμένης εποχής. Δεν νοείται να “απλοϊκοποιούμε” και να μερικοποιούμε τόσο πολύ τη σκέψη και κατά συνέπεια τις πρακτικές μας, στερώντας τους έναν πλούτο γνώσεων κι εμπειριών όντας προσκολλημένοι σε φεμινιστικού τύπου εμμονές και σε χριστιανικής επίδρασης κριτικές πάνω σε τέτοια ζητήματα. Οι έμφυλοι ρόλοι είναι ένα ξένο σώμα, που πρέπει να το μετατρέψουμε σε κουφάρι, κι ας βρωμάει μετά σαπίζοντας. Το ίδιο ισχύει για κάθε πτυχή της ζωής που γεννά και αναπαράγει εξουσία, υποταγή κι αλλοτρίωση. Με καθαρό μυαλό και κατανόηση των συνθηκών που βιώνουμε, μακριά από ιδεοληψίες και ηττοπάθειες, ταμπού και προκαταλήψεις, βλέπουμε, αναλύουμε, πράττουμε. Για το τέλος των πλαστών διαχωρισμών και της εκμετάλλευσης.Για την Αναρχία.
——-
Ζούμε σε καιρούς, στους οποίους η κυριαρχία και η εκμετάλλευση εισβάλλουν σε κάθε είδους κοινωνικές σχέσεις. Από όταν ξεκίνησε το περιοδικό μας, έχουμε πάντα ανταποκρίσεις από τους διάφορους αγώνες που διεξάγουν οι βιομηχανικοί εργάτες στην ανατολική ευρώπη αντιστεκόμενοι στα αφεντικά τους, και γενικά ενάντια στην φτώχεια της εργατικής τάξης στην περιοχή. Σε κάθε ένα από τα εικοσιένα μέχρι τώρα τεύχη του ΑΒΒ, μπορεί κανείς να βρει πληθώρα ανταποκρίσεων αυτού του είδους. Είναι όμως πολύ λίγα τα κείμενα που αφορούν την κατάσταση των δεκάδων χιλιάδων γυναικών στην περιοχή που υποφέρουν εργαζόμενες ως πόρνες.
Ακόμη περισσότερο, πρέπει να μας απασχολεί το ότι γενικά οι αναρχικοί πολύ σπάνια συζητούν και καταπιάνονται με το ζήτημα της πορνείας. Αυτή η σιωπή, ειδικά σε σχέση με τις συνθήκες στην ανατολική ευρώπη, δεν μπορεί να γίνεται πλέον αποδεκτή. Η πορνεία είναι ένα διαρκές στοιχείο της κοινωνικής ζωής στην περιοχή, καθημερινή εμπειρία τεράστιου αριθμού κοριτσιών, γυναικών και -στις περισσότερες περιπτώσεις υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες- αντρών της ανατολικής ευρώπης. Η ισχυρή επιρροή της εκκλησίας, των καπιταλιστικών μηχανισμών, των κρατικών πολιτικών, των δομών της μαφίας, της πατριαρχίας αλλά και η αναπαραγωγή των μύθων που αφορούν την πορνεία, δημιουργούν μια αόρατη κόλαση πάνω στη γη για αυτές τις γυναίκες για τις οποίες ποτές δε γράφουμε, λες και δεν απεργούν, δε διαδηλώνουν, ούτε μαζεύονται για να καταγγείλουν το κοινοβούλιο. Αυτό όμως τί σημαίνει; ότι δεν αγωνίζονται; Όχι – αγωνίζονται· αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μόνες, στη σιωπή. Οι αναρχικοί της περιοχής δεν θα έπρεπε, πρέπει να υψώσουν τη φωνή τους γι’ αυτό το θέμα.
Και αυτό κάνουν. Οι πρώτοι θα είναι δύο αναρχικοί από την Πολωνία, η Σύλβια με το κείμενό της “πόρνες, πορνεία, αναρχισμός”, και η Άνια Β., η οποία υπό μορφή συνέντευξης από τη Βερόνικα του ΑΒΒ, καταθέτει την πολύ προσωπική της άποψη για όσα αναφέρει η Σύλβια, καθώς και την μακρά και σκληρή εμπειρία της από την πορνεία. Και όπως συνήθως, θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους ανταποκριτές μας και ιδιαίτερα τους αναρχοφεμινιστές, να ασχοληθούν με το ζήτημα.
ΑΒΒ.
Πόρνες, πορνεία, αναρχισμός.Της Sylvia Derwisz.Η αποκαλούμενη “κοινή γνώμη”, αντιμετωπίζει την πορνεία σύμφωνα με τις δικές της ιδεολογικές διαφοροποιήσεις. Όπως και για την έκτρωση ή την ευθανασία, είναι ένα θέμα για το οποίο μάχονται “αριστεροί” και “δεξιοί” ( όσο ακόμα ισχύουν αυτοί οι όροι στην κοινοβουλευτική πολιτική των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Οι φιλελεύθεροι περιφράφουν την πορνεία ως μια ακόμη από τις πολλές μορφές εργασίας, ενώ οι συντηρητικοί την βλέπουν ως τον πυρήνα του κακού και της ηθικής κατάπτωσης. Και τί λένε οι Αναρχικοί;Στην ουσία, μέχρι τώρα δεν είχα την εμπειρία κάποιας σοβαρής συζήτησης πάνω σε
αυτό το ζήτημα. Το δυτικό αντιεξουσιαστικό κίνημα των εκδιδομένων γυναικών ή αυτών που δουλεύουν στη βιομηχανία του πορνό, είχε δημιουργηθεί προ πολλού. Στριπτιζέρ δημιουργούν συνδικάτα, θεωρώντας μάλιστα τη δουλειά τους ως κύριο πεδίο της φεμινιστικής τους δραστηριότητας. Στην Πολωνία και άλλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, η πορνεία είναι πολύ πιο σκοτεινό ζήτημα. Από τη μία ως αποτέλεσμα του καθολικού δόγματος για τη μονογαμία και την “καθαρή σεξουαλική ζωή”, κι από την άλλη ως συμπέρασμα από την απλή παρατήρηση της πραγματικότητας της αγοράς ερωτικών υπηρεσιών. Το πληρωμένο σεξ γίνεται αντιληπτό μόνο με τη μορφή ενός βρώμικου
υπόστεγου στριμωγμένου ανάμεσα σε αντίστοιχα παραπήγματα, προσφέροντας λαχανικά ή κουμπιά, μέσα σε κάποια ανοιχτή αγορά, πίσω από την οποία γυναίκες από τη Ρωσία και την Ουκρανία δουλεύουν σκληρά για ελάχιστα λεφτά. Συχνά είναι οι μόνες από την οικογένεια που δουλεύουν στο εξωτερικό για να στηρίζουν τους υπόλοιπους στο σπίτι. Αυτή η εκμετάλλευση και ο εξευτελισμός θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως τέλειο παράδειγμα της καπιταλιστικής τρομοκρατίας που μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αν δεν υπήρχε μια λεπτομέρεια: Η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο. Ανεξάρτητα από το πολιτικό
σύστημα ή τις θρησκευτικές συγκρούσεις, γυναίκες πουλάνε τα κορμιά τους σε όλο τον κόσμο. Κι όχι μόνο αυτό, υπάρχουν γυναίκες που το επιλέγουν ως επάγγελμα και το κάνουν από ευχαρίστηση. Κι εδώ νομίζω βρίσκεται το κύριο πρόβλημα της ηθικού τύπου κριτικής των αναρχικών ή ελευθεριακών στην πορνεία. Από τη μία βλέπω ότι την αντιμετωπίζουν ως μια μορφή εργασίας. Εμφανίζονται επιχειρήματα για την εκμετάλλευση από νταβατζήδες, την ευπάθεια απέναντι σε νταβατζήδες, βιασμούς, απειλές, φυσική βία, τη χαμηλή αμοιβή ή την εξευτελιστική πράξη του να “πουλάς τον εαυτό σου”. Ωστόσο, αυτά τα επιχειρήματα θα μπορούσαν να αφορούν οποιαδήποτε άλλη δουλειά στην οποία πουλάμε τον χρόνο μας κάνοντας ανόητες δραστηριότητες, υφιστάμενοι πλύση εγκεφάλου. Συχνά, το κάνουμε χωρίς ασφάλιση, για χάλια λεφτά, δεχόμενοι επίσης προσβολές, απειλές για σωματική βία, κ.τ.λ.Υπάρχει ακόμη, και το γνωστό επιχείρημα ηθικής φύσης, στο οποίο τίθεται το ζήτημα της ανθρώπινης (εδώ απόλυτα γυναικείας) αντικειμενοποίησης. Το να πουλάς το κορμί σου θεωρείται ότι είναι σαν να πουλάς “τον εαυτό σου”. Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα ερμηνεύεται ως κάτι ιδιαίτερο και προσωπικό, έτσι το να φέρεις αυτή τη σφαίρα της ζωής στο επίπεδοτου εμπορεύματος, είναι πράξη απανθρωποποίησης που παίρνει από τις γυναίκες μέρος του εαυτού τους.—