αναδημοσίευση από http://totalxliberation.wordpress.com/2013/03/21/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF/
Από μια απλή σύντομη κουβέντα με έναν κοινό άνθρωπο, λέγοντας του τα αναρχικά σου ιδεώδη περί ατομικής και συλλογικής ελευθερίας, βρίσκεις σύντομα το εμπόδιο στο να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση. Πέφτει πολύ γρήγορα το εμπόδιο του απραγματοποίητου και του ρεαλιστικού, του ορθολογικού. Τα επιχειρήματα που μιλάν για την ασφάλεια που παρέχει το κράτος και οι λακέδες του, οι στρατοί και τα σύνορα, η μισθωτή εργασία, η εκπαίδευση, η δικαιοσύνη και το σωφρονιστικό σύστημα, και όλοι οι υπόλοιποι θεσμοί (που δεν είναι και λίγοι) που συγκροτούν το κράτος, έρχονται στην επιφάνεια με περίτεχνο τρόπο από τον ανθρωπάκο του συστήματος. Εδώ λοιπόν θα προσπαθήσω να φέρω στο παρόν το θέμα της ουτοπίας και του πραγματοποιήσιμου, ρεαλιστικού κόσμου των κρατών και των αφεντάδων.
Εδώ και περίπου 10.000 χρόνια, η ιδιοκτησία της γης, των ζώων και των ανθρώπων ως σκλάβους με σκοπό την παραγωγή έφεραν την σύσταση οργανωμένων κοινωνιών, δηλαδή κοινωνιών με ανισότητες, πρώτο-ταξικές, με αφέντες και δούλους, εργάτες και ιδιοκτήτες. Από τότε τα πράγματα και τα δεδομένα έχουν εξελιχτεί τόσο που πλέον οι θέσεις των ατόμων γίνονται θολές. Υπάρχουν μεσαίες τάξεις, μικρό-μεσαίες, φτωχά στρώματα, μεγαλοβιομήχανοι και δισεκατομμυριούχοι. Υπάρχουν ακόμα βασίλεια με τον παραδοσιακό τρόπο. Υπάρχουν σύγχρονες αυτοκρατορίες, χωρίς γιγάντια στάδια για την λαϊκή διασκέδαση, αλλά έχοντας ηλεκτρικά δίκτυα και κεραίες, μεταφέροντας την διασκέδαση στο σαλόνι και στους τέσσερις τοίχους του ενοικίου. Αυτό λοιπόν είναι κάτι πραγματοποιήσιμο, αφού το βλέπουμε να συμβαίνει. Έτσι είναι ορθολογικό να δολοφονείται η άγρια φύση του ανθρώπου, να ξεριζώνεται από το φυσικό του περιβάλλον, να τσουβαλιάζεται σε πόλεις-κράτη και να σπαταλάει τον χρόνο του σε ανούσιες δουλειές με μοναδικό σκοπό την πληρωμή για την παροχή στέγης και τροφής. Είναι ρεαλιστικό να υπάρχουν σώματα ασφαλείας σε κάθε γωνιά της μητρόπολης για να εμποδίζουν την παρανομία, να τσακώνουν τους κλέφτες και να σταματάνε τις ταραχές. Όπως και είναι ορθό οι ίδιοι αυτοί προστάτες του πολίτη να πουλάνε την ηρωίνη, να ξυλοκοπούν και να βασανίζουν, να γλείφουν τους ανωτέρους τους και να συλλαμβάνουν αγωνιστές και αντάρτες. Είναι πραγματικό λοιπόν, η δικαιοσύνη να τοποθετεί στο ειδώλιο αναρχικούς αγωνιστές και να τους καταδικάζει, εξαπολύοντας ταυτόχρονα ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών για τους ομοϊδεάτες, με προσαγωγές και συλλήψεις ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους, που έπειτα τους δίνεται το όνομα ‘γιάφκα’. Είναι νόμιμο την Γη να την κατέχουν τα κράτη, να την μοιράζουν όπως θέλουν μετά από πολέμους, να τραβάνε γραμμές πάνω της και να την κομματιάζουν και να την βιάζουν για τα πολυπόθητα ορυκτά, για το πετρέλαιο, τον άνθρακα, τον λιγνίτη και όλα αυτά που κινούν το σάπιο οικοδόμημα που λέγεται πολιτισμός. Ο βιασμός αυτός λοιπόν είναι πραγματοποιήσιμος. Η εκπαίδευση από την άλλη, προωθώντας μια ψευδή ιστορία, μια ηλίθια διαπαιδαγώγηση, προσπαθεί να κάνει τα παιδιά πανέτοιμα για τα πτυχία τους και την δουλεία τους. Τα νέα αφεντικά, οι νέοι πολιτικοί, οι νέοι μπάτσοι και δικαστές, και φυσικά οι νέοι δουλευτάδες για τα ψίχουλα. Έτσι μας λένε από την πρώτη στιγμή που το κάποτε μικρό και άγονο μυαλουδάκι μας αρχίζει να καταλαβαίνει κάποια νοήματα. Μας προετοιμάζουν ως τροφή για την μηχανή του κράτους, του πολιτισμού τους, του ανθρώπινου βασιλείου τους, που έχει κηρύξει αιώνιο πόλεμο ενάντια στην Φύση και σε όλα τα Πλάσματα της.
Το κράτος έχει βρει υπεραρκετούς τρόπους αποκαθήλωσης και αποχαύνωσης της ατομικότητας και της εξεγερτικότητας μας. Τηλεόραση, νόμιμα και παράνομα ναρκωτικά, η κουλτούρα των μπαρ και της ανούσιας διασκέδασης, η αναπαραγωγή εθίμων που μόνο σκοπό έχουν να προσβάλουν την αξιοπρέπεια και να συνεχίσουν μια παράδοση βουτηγμένη στον ζόφο. Δουλειά για να αγοράσεις τον ελεύθερο σου χρόνο, που τον χρησιμοποιείς για να ξεκουραστείς από την δουλειά. Αγορά της ευτυχίας από τα εκάστοτε μαγαζιά ή και τα εκάστοτε κορμιά. Αγορά, πώληση και στην ανακύκλωση ξανά. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Το νόημα το πιάσατε. Αυτό είναι το πραγματοποιήσιμο, αυτό είναι το ορθολογικό και ρεαλιστικό, και αυτός είναι ο τρόπος ζωής που ζούμε. Καμία υπερβολή, ίσα-ίσα παρέλειψα και πολλά άλλα στοιχεία του θανατερού αυτού πολιτισμού.
Ας περάσουμε τώρα στην ουτοπία, που στο άκουσμα της ματώνουν τα αυτιά των καθωσπρέπει ανθρώπων της τάξης και της ηθικής. Πιστεύουμε σε έναν κόσμο διαφορετικό, σε έναν κόσμο όχι απλά ελεύθερο, αλλά απελευθερωμένο από κάθε αρχαία ηλίθια πρακτική σας. Απελευθερωμένο από κάθε πολιτική ιδεολογία, από κάθε εξουσία και κάθε ατομικό και συλλογικό καταναγκασμό. Χωρίς θεσμούς, χωρίς ασφαλίτες και μπάτσους, χωρίς δικαιοσύνη και νόμους. Καμία φυλακή δεν θα χωράει τα ελεύθερα κορμιά μας και τις απεγνωσμένες μας για ηδονή ψυχές. Καμία ηθική δεν θα χωράει τα φυσικά μας ένστικτα για ευτυχία, έρωτα και αγάπη, και κανένας θεός δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει τα αγρίμια που θα ξεπηδάνε κυκλικά στο όμορφο χάος. Φυσικά και το κείμενο δεν θα έχει καμία κοινωνικό-οικονομικό-πολιτική ανάλυση του αναρχισμού/αντιεξουσιαστικού σοσιαλισμού/κομμουνισμού/και πάει λέγοντας. Τα ακαδημαϊκά γραπτά που μελετάνε την ζωή, την ψυχολογία και την ηθική μπορούν να σας προσφέρουν την πολυπόθητη γνώση που επιζητείτε. Όμως κανένα γραπτό δεν μπορεί να περιγράψει ούτε στο ελάχιστο τα συναισθήματα της εξέγερσης, τον έρωτα του χάους και την αγάπη της γαλήνης. Καμία λέξη από όσες έγραψα δεν μπορεί να διανοηθεί το νόημα της χωρίς να περιπέσει σε αντιφάσεις και σε βιασμό των αισθημάτων. Τίποτα δεν είναι ανώτερο από το άτομο και την κοινότητα που θα δημιουργήσουμε μετά την καταστροφή του υπάρχοντος και της καθεστηκυίας τάξης. Τίποτα δεν είναι αγνό αν δεν εκφράζεται από το εσωτερικό της ψυχής μας, και όλοι οι καταναγκασμοί θα χρειαστεί να τοποθετηθούν στις γκιλοτίνες και να απαγχονιστούν μαζί με τους βασιλιάδες τους. Δεν θα κάτσουμε να περιμένουμε να εμφανιστούν από τον ουρανό οι αντικειμενικές συνθήκες για την επανάσταση. Η ώρα για εξέγερση είναι στο παρόν, στην καθημερινότητα μας. Εκεί βρίσκεται το σπάσιμο των συλλογικών και ατομικών αλυσίδων μας. Βρισκόμαστε στο τώρα και στο πάντα, και σκοπός μας δεν είναι να γράψουμε ιστορία. Κάθε λεπτό που περνάει η ουτοπία μας σύντροφοι είναι όλο και πιο κοντά, αρκεί να μηδενίσουμε το πραγματοποιήσιμο τους, να μην νοιαστούμε για το ρεαλιστικό τους σενάριο της ζωής, αλλά να εξεγερθούμε ολοκληρωτικά εναντίον αυτού του πολιτισμού που δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να σκοτώνει τη Γη, τα πλάσματα της, και φυσικά τις αδάμαστες ψυχές μας.
Κανένας συμβιβασμός για την Ολική Απελευθέρωση!