Ο Αναρχισμός είναι μια ζωή ελευθερίας και δημιουργικής ανεξαρτησίας για τον άνθρωπο, μια κατάσταση δηλαδή που δεν εξαρτάται από θεωρίες ή από προγράμματα που προσπαθούν να ελέγξουν τη ζωή του ανθρώπου στο σύνολό της. Είναι μια

¨διδασκαλία” που, βασιζόμενη στην πραγματική καθημερινή ζωή, ξεπερνά όλους τους τεχνητούς περιορισμούς και δεν μπορεί να συνθλιφτεί από κανένα σύστημα. Η εξωτε-

ρική μορφή του αναρχισμού, είναι μια ελεύθερη, χωρίς κυβέρνηση κοινωνία, που προσφέρει στα μέλη της ελευθερία, ισότητα κι αλληλεγγύη. Οι διάφοροι οργανισμοί μπορούν να δημιουργούνται πλέον, με βάση το ανθρώπινο αίσθημα της αμοιβαίας υπευθυνότητας, που έχει παραμείνει αναλλοίωτο σε όλους τους τόπους και όλες τις εποχές.

Το αίσθημα αυτό της αμοιβαίας υπευθυνότητας είναι ικανό να εξασφαλίσει την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους. Είναι η ολοκλήρωση, εν τέλει, του αληθινού κομμουνισμού. Γι’ αυτό ο αναρχισμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης, έναν κομμουνισμό στη λογική του επέκταση.

Αυτό μας οδηγεί στην αναγκαιότητα να διατυπώσουμε τις βασικές θεωρητικές συνιστώσες του αναρχισμού, με το να χρησιμοποιήσουμε χειροπιαστά υλικά, καθώς και με τη συστηματική επιστημονική ανάλυση.

Μερικοί άνθρωποι, εχθροί της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, προσπάθησαν να αποκρύψουν τις αλήθειες του αναρχισμού και να συκοφαντήσουν τα ιδανικά του. Διάφοροι άλλοι, μαχητές για τα δικαιώματα του ανθρώπου, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια άλλη μορφή ζωής, ανέπτυξαν και εκλαΐκευσαν πλατιά αυτές τις ιδέες.

Πιστεύω ότι ο Γόντγουιν, ο Προυντόν, ο Μπακούνιν, ο Μοστ, ο Κροπότκιν, ο Μαλατέστα, ο Φορ και άλλοι, ποτέ δεν έκρυψαν από τους ανθρώπους τις αναρχικές ιδέες, και ποτέ δεν έδωσαν στις ιδέες αυτές την όψη ενός αμετάβλητου και άκαμπτου δόγματος. Αντίθετα, οι αναρχικές ιδέες αποτελούν μια συμφωνημένη προσπάθεια ώστε να αναδειχτούν οι αναρχικές ρίζες της ανθρώπινης φύσης, καθώς και να αποδειχτεί ότι τα δημιουργικά επιτεύγματα του ανθρώπου, ποτέ δεν είναι δυνατό να εκτραπούν από τις αναρχικές ιδέες. Το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του αναρχισμού, που είναι η άρνηση κάθε δουλείας και κάθε σκλαβιάς, βρίσκεται μέσα στην ίδια την ανθρώπινη φύση. Αναρχισμός σημαίνει ελευθερία. Ο σοσιαλισμός από μόνος του, δεν μπορεί να καταστρέψει τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Είμαι ένας αναρχικός, ένας επαναστάτης και πήρα μέρος σε ανάλογες δραστηριότητες στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί είναι άνθρωποι που συλλαμβάνουν, με το ένστικτό τους, τη βαθύτερη έννοια των αναρχικών ιδεών, και που δραστηριοποιούνται σύμφωνα με αυτές. Υπέφεραν από μια απίστευτη σε βάρος τους σκληρότητα από πλευράς των κρατούντων, αλλά ποτέ δε σταμάτησαν να μιλούν και να δρουν για την ελευθερία.

Αρκετές φορές έκανα τραγικά λάθη πάνω σε αυτά τα δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια, γιατί ήμουν πάντα ανίσχυρος και ανίκανος να παίρνω“δικαστικές” αποφάσεις. Αλλά επειδή κατανοούσα τους στόχους που τα αδέρφια μου και εγώ είχαμε θέσει, προσπάθησα να παρατηρήσω την επίδραση του ζώντως αναρχισμού κατά τη διάρκεια του αγώνα μας για ελευθερία και ανεξαρτησία.

Έμεινα με την πεποίθηση, μέσα από την ερμηνεία αυτής της πρακτικής μας πάλης, ότι ο αναρχισμός είναι επαναστατικός, ποικίλλοντας και υπερέχοντας σε κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής αυτής καθεαυτής. Ακόμη κι αν αισθανόμουν ότι βρίσκομαι σε ένα απόμερο τοπίο, με λιγοστές και αμυδρές συμπάθειες προς την αναρχική επαναστατική δραστηριότητα εκ μέρους της τοπικής κοινωνίας, ακόμη και τότε θα μπορούσα να σε καλέσω αγαπητέ αναγνώστη και αδελφέ, ν’ αρχίσεις τον αγώνα για τις αναρχικές ιδέες, γιατί μόνο εάν αγωνίζεσαι γι’ αυτές μπορείς και να τις κατανοήσεις πληρέστερα.

Ο αναρχισμός είναι γέννημα θρέμμα της ανθρώπινης φύσης και τρέφεται οργανικά από αυτήν, ελευθερώνοντας τον άνθρωπο από την ψυχολογική δουλεία, δείχνοντάς του δρόμο του αγώνα ενάντια στη σκλαβιά. Όσο περισσότεροαφυπνισμένος είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο μπορεί να αναγνωρίσει και να κατανοήσει τις αιτίες καιτις συνθήκες της σκλαβιάς του, να δει το αναρχικό και επαναστατικό πνεύμα που ζητά να ξυπνήσει μέσα του, φανερώνοντας τις σκέψεις και τις δραστηριότητές του. Κι αυτό το πνεύμα ενυπάρχει σε κάθε άντρα και γυναίκα, ακόμη κι αν αυτοί δεν ξέρουν τίποτα απ’ τον κόσμο του αναρχισμού,ακόμη κι αν ποτέ δεν έχουν ακούσει κάτι γι’ αυτόν.

Ο αναρχισμός παίζει έναν καθοριστικό ρόλο στον εμπλουτισμό της ανθρώπινης ζωής. Είναι ένας παράγοντας που έχει αναγνωριστεί τόσο από καταπιεστές, όσο κι από καταπιεζόμενους. Οι καταπιεστές ικανοποιούν τα γούστα τους με το να διαστρεβλώνουν συστηματικά τις αναρχικές ιδέες, ενώ οι καταπιεζόμενοι τις μεταφέρουν στα σπλάχνα της κοινωνίας. Μπορεί οι σύγχρονος πολιτισμός να έχει επιτύχει να καταστήσει τον αναρχισμό προσπελάσιμο και για τ’ αφεντικά και για τους δούλους, αλλά ποτέ δε στάθηκε ικανός να εξαλείψει αυτή τη θεμελιώδη διαμαρτυρία της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τη θέση της ανθρώπινης ανεξάρτητης διάνοιας στο ότι δεν υπάρχει θεός.

Έχει αποδειχθεί η μειονεκτικότητα της πλαστότητας των ιδεών του ιερατείου και της ιεραρχίας του. Αλλά υπάρχουν διάφορες άλλες ιδέες που έχουν προβληθεί στην κοινωνία δια μέσου του αναρχισμού, όπως ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός και ο μπολσεβικισμός. Αυτά τα δόγματα, αν και έχουν μεγάλη επίδραση στη σημερινή κοινωνία, και ο θρίαμβός τους βρίσκεται σε ένα ήδη κλονισμένο επίπεδο, εξ’ αιτίας της πλαστότητάς τους, έχουν απαρνηθεί την οργανική ανάπτυξη και σύνδεση με την κοινωνία κι έχουν την τάση να την παραλύουν. Ο ελεύθερος άνθρωπος ,από την άλλη πλευρά, έχει πετάξει μακριά το παρελθόν, με τα εμπόδια, τα ψέμματα και την κτηνωδία του. Έχει θάψει το σάπιο κουφάρι, το σαθρό πτώμα της σκλαβιάς, καθώς και την αντίληψη εκείνη ότι το παρελθόν είναι καλύτερο. Ο άνθρωπος αυτός έχει ήδη απελευθερωθεί εν μέρει, από την ομίχλη των ψεμμάτων και της κτηνωδίας που τον σκλάβωνε από τη μέρα που γεννήθηκε, στη λατρεία του χρήματος, της νομιμότητας και της υποκριτικής επιστήμης.

Απελευθερώνοντάς τον εαυτό του ο άνθρωπος από την σκλαβιά αυτή, καταλαβαίνει καλύτερα την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, και τώρα το βιβλίο της ζωής του είναι ορθάνοιχτο μπροστά του. Βλέπει ότι η προηγούμενη ζωή του, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια σκληρή κι αφόρητη σκλαβιά που κατέπνιγε όλες τις έμφυτες κλίσεις του. Βλέπει ότι η προηγούμενη ζωή του ήταν ένα βάρος, ότι ήταν ο ίδιος σκλάβος για μερικούς, ή ένα αφεντικό πάνω σε άλλους, ότι κολυμπούσε σε ένα ποταμό δακρύων, ή ότι ποδοπατούσε ο ίδιος άλλους ανθρώπους.

Όταν το αίσθημα της ελευθερίας ξυπνάει στην ανθρωπότητα, τότε αυτή ξεπερνάει όλες τις πλαστότητες και κινείται προς την κατεύθυνση της ανεξάρτητης δημιουργικότητας. Στις παλαιότερες εποχές αυτή η διαδικασία συνέβαινε σε κάθε γενιά, αλλά τώρα η εξέλιξη αυτή προχωρά χρόνο με το χρόνο, επειδή ο άνθρωπος δεν επιθυμεί πια να είναι άβουλο όργανο του νόμου σε βάρος άλλων, ή να ανέχεται το νόμο των άλλων πάνω του. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος ελευθερωθεί από γήινους κι επουράνιους “θεούς”, ελευθερωθεί από τους λεγόμενους “καλούς τρόπους” και την “ηθικότητα” που απορρέουν από όλα αυτά, τότε ανυψώνει τη φωνή του και παλεύει ενάντια στη σκλαβιά που πνίγει την ανθρωπότητα και αλλοιώνει τη φύση της.

Αυτός ο άνθρωπος που διαμαρτύρεται, που έχει ολοκληρωτικά κατανοήσει την πραγματική του ταυτότητα και που τώρα βλέπει με τα ίδια του τα μάτια την πραγματικότητα, τώρα δημιουργεί ομάδες ελεύθερων ανθρώπων, συνεργαζόμενων μεταξύ τους μέσω της ιδέας και της δράσης. Οποιοσδήποτε έρχεται σ’ επαφή με τις ομάδες αυτές, σταματά να είναι υπηρέτης και απελευθερώνεται από την κυριαρχία των άλλων πάνω του. Κάθε άνθρωπος που προέρχεται από το χωράφι, το εργοστάσιο, το θρανίο του πανεπιστημίου ή αυτό της ακαδημίας, θα αναγνωρίσει τον εξευτελισμό που φέρνει η σκλαβιά.

Καθώς ο άνθρωπος ανακαλύπτει την αληθινή του προσωπικότητα, πετάει μακριά όλες τις τεχνητά δημιουργημένες ιδέες, που αναπτύσσονται ενάντια στα ίδια του τα δικαιώματα και συντηρούν τη σχέση αφεντικού – σκλάβου στη σύγχρονη κοινωνία. Όσο πιο γρήγορα αναδεικνύει ο άνθρωπος τα αγνά στοιχεία της προσωπικότητάς του, τόσο πιο κοντά έρχεται η γέννηση μιας νέας ελεύθερης κοινωνίας, τόσο πιο γρήγορα ο ίδιος γίνεται συνειδητός αναρχικός κι επαναστάτης. Αυτό σημαίνει ότι οι αναρχικές ιδέες είναι ήδη ριζωμένες μέσα στην ανθρωπότητα, ότι ο ελεύθερος άνθρωπος αναγνωρίζει τις βαθιές τους αλήθειες, τη διαύγεια και την αγνότητά τους, το μήνυμα της ελευθερίας και της δημιουργίας, το ιδανικό του αναρχισμού, τη διδασκαλία μιας ανανεωμένης ζωής για τον άνθρωπο, ως άτομο και κοινωνικό ον.

Στο σύγχρονο κόσμο η κοινωνία δε ζει για τον εαυτό της, αλλά για τη συντήρηση και διαιώνιση της σχέσης αφεντικού – σκλάβου. Η κοινωνία έχει ολοκληρωτικά απανθρωποποιηθεί. Μιλώντας με ανθρώπινους όρους, δεν μπορούμε να πούμε ότι σήμερα υπάρχει κοινωνία. Από την άλλη, είναι αρκετά διαδεδομένη και πιστευτή από πολλούς η άποψη ότι το κράτος είναι η κοινωνία. Αλλά μπορεί να ονομάζεται κοινωνία μια ομάδα που ζεί σε βάρος όλης της ανθρωπότητας; Κι γιατί θα πρέπει ο άνθρωπος είτε ως άτομο είτε ως ομάδα, να είναι ένα τίποτα μπροστά στη νωθρή αυτή ομάδα των ηγετών;

Αυτές οι ύαινες της δεξιάς και της αριστεράς, οι πολτικοί αρχηγοί, έχουν στενοχωρηθεί αρκετά με τις αναρχικές ιδέες. Οι αστοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς σε αυτό. Αλλά οι κρατιστές σοσιαλιστές όλων των αποχρώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των μπολσεβίκων, είναι τόσο απασχολημένοι με το να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση των υπαρχόντων νόμων, που αφήνουν τη δομή της εξουσιαστικής κοινωνίας ανέπαφη. Προσπαθούν να διασώσουν τη σχέση αφεντικού – σκλάβου, με όλες τους τις δυνάμεις. Και μολονότι ξέρουν πολύ καλά ότι οι αντιφάσεις τους είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει, αγωνίζονται για να προλάβουν την έλευση του αναρχικού κομμουνισμού.

Στα προγράμματά τους οι κρατιστές σοσιαλιστές, μιλούν για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου. Αλλά δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για το πώς θα γίνει αυτό. Κι από την άλλη οι ίδιοι βεβαιώνουν ότι η απελευθέρωση αυτή δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί έξω από τη δική τους κηδεμονία.”Απελευθέρωση” κάτω από τη διεύθυνση οποιασδήποτε κυβέρνησης ή πολιτικής οργάνωσης, δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την ελευθερία. Η αστική τάξη που ποτέ δεν πρόσφερε κάτι το όμορφο και χρήσιμο στην κοινωνία, λέει στους καταπιεσμένους: ”Αν υπάρχει τώρα σκλαβιά θα υπάρχει πάντα. Δεν μπορούμε να μετασχηματίσουμε την κοινωνική ζωή γιατί έχουμε επενδύσει αρκετά κεφάλαια στη βιομηχανία και τη γεωργία. Εκτός αυτού, η σύγχρονη ζωή είναι ευχάριστη για εμάς όλους – κυβερνήσεις, προέδρους, βασιλιάδες – και ικανοποιεί τις επιθυμίες μας”. Ή λέει: “ Η ζωή στη σύγχρονή μας κοινωνία, είναι γεμάτη από υποσχέσεις και προκλήσεις”.

“Όχι, όχι”, λένε οι κρατιστές σοσιαλιστές και κομμουνιστές, “διαφωνούμε”. Τότε κι αυτοί με τη σειρά τους, ορμούν πάνω στους καταπιεσμένους, τους μαντρώνουν μέσα σε κόμματα και τους καλούν να εξεγερθούν σύμφωνα με τα ακόλουθα : “Πετάξτε τους αστούς από τις θέσεις που κατέχουν και πιάστε τις εσείς. Θα δουλέψουμε για εσάς. Θα σας απελευθερώσουμε”!

Έτσι οι καταπιεσμένοι, που το μίσος τους για την κυβέρνηση είναι μεγάλο, αρχίζουν να τρέφουν μεγαλύτερο μίσος, που κατά τη διάρκεια της επανάστασης, καταστρέφει το μηχανισμό της εξουσίας και των αντιπροσώπων της. Αλλά είτε από αδεξιότητα είτε από αφέλεια, επιτρέπουν στους κρατιστές σοσιαλιστές να έρθουν στην εξουσία. Με τον τρόπο αυτό, οι κομμουνιστές πήραν την εξουσία στη Ρωσία. Αυτοί οι κομμουνιστές, τα πραγματικά κατακάθια της κοινωνίας που προκαλούν το κλάμα του κόσμου, που σκοτώνουν αθώοους και κρεμούν την ελευθερία, που πυροβολούν και σκοτώνουν ανθρώπους όπως ακριβώς έκαναν και με τους αστούς. Ανθρώπους που σκέφτονται και δρουν διαφορετικά από αυτούς, στην κατεύθυνση να υποδουλώσουν τους πάντες κάτω από την εξουσία τους, να κλείσουν το δρόμο στη διάχυση του πνεύματος της ελευθερίας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας, στην κατεύθυνση να σκλαβώσουν εκ νέου τον άνθρωπο στο θρόνο της κυβέρνησης που μόλις κατέκτησαν. Προσλαμβάνουν φρουρούς για να τους φυλάνε, και δολοφόνους για να σκοτώνουν ελεύθερους ανθρώπους.

Κάτω από το βάρος των αλυσίδων έφτιαξαν την“Εργατική Δημοκρατία” στη Ρωσία με τα βογγητά και τους στεναγμούς των ανθρώπων, όπως ακριβώς έκαναν και οι αστοί. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος τώρα στενάζει κάτω από το ζυγό των κρατιστών σοσιαλιστών. Οι δύο δήμιοι, ο παλιός και ο νέος, είναι δυνατοί. Οι μέθοδοί τους για να κρατιούνται στην εξουσία, είναι εξίσου δυνατές. Έχουν γίνει αληθινοί

κάτοχοι της τέχνης της καταστολής κάθε αντιπολίτευσης που οργανώνεται από

τον άνθρωπο, κάτω από το δυσβάσταχτο βάρος της εξουσίας και της απελπισίας που αυτή γεννά. Αλλιώς κατεβάζει τα χέρια και σκύβει το κεφάλι, όπως κάνει ένας καταδικασμένος σκλάβος πριν τη χαρακτηριστική κίνηση του δήμιου. Εξαπλώνεται με αυτόν τον τρόπο η ανθρώπινη δυστυχία και η αθλιότητα, απ’ όπου ο άνθρωπος θα πρέπει να πλάσει και να σφυρηλατήσει τις πεποιθήσεις του, να κάνει τους άλλους ανθρώπους αδέρφια του και να αγωνιστεί για την ελευθερία.

Ο άνθρωπος νιώθει ελεύθερος μόνο όταν προετοιμαστεί να σκοτώσει τον κάθε δήμιο και τον κάθε εξουσιαστή μεγιστάνα, εάν αυτοί δεν επιθυμούν να σταματήσουν τα αίσχη τους σε βάρος της ανθρωπότητας. Είναι ελεύθερος μόνο εάν δεν αντιμετωπίζει ως θέμα προτεραιότητας την αλλαγή της κυβέρνησης και δεν παραπλανάται από την “Εργατική Δημοκρατία” των μπολσεβίκων. Είναι ελεύ-

Εξεγερθείτε αδέρφια, ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις! Καταστρέψτε την εξουσιαστική κοινωνία των αστών και μην επιτρέψετε στους κρατιστές σοσιαλιστές και στην κυβέρνηση των μπολσεβίκων να έρθουν στη ζωή. Καταστρέψτε όλες τις εξουσίες και διώξτε μακριά τους αντιπροσώπους τους!

Υπάρχουν, όπως είπαμε, στιγμές όπου η εξουσία των κρατιστών σοσιαλιστών και κομμουνιστών, είναι χειρότερη από αυτήν των αστών. Μετά την εγκαθίδρυσή τους στην εξουσία, οι κομμουνιστές έγιναν ύπουλοι κι ένοχοι για πολλά. Δε θέλουν να δουν πώς ζει ο λαός. Λένε ψέμματα, κλέβουν κι εξαπατούν διαρκώς το λαό. Αλλά εάν ο λαός το καταλάβει αυτό, τότε θα αρχίσει να βράζει από αγανάκτηση. Τότε η κυβέρνηση θα πέσει πάνω του, θα τον καταστείλει και θα τον σφάξει, στο όνομα του “σοσιαλισμού” ή του “κομμουνισμού”.

Αλλά οι νέοι κρατούντες έχουν ρίξει προ πολλού τις λέξεις και τις ιδέες αυτές στο καλάθι των αχρήστων. Κι είναι κάτι τέτοιες στιγμές, που ο νόμος των κρατιστών σοσιαλιστών και των μπολσεβίκων, γίνεται περισσότερο εξευτελιστικός σε βάρος των καταπιεσμένων απ’ ό,τι αυτός των αστών. Ενώ οι αστοί κρεμούσαν ένα επαναστάτη οι “σοσιαλιστές” ή οι μπολσεβίκοι τον στραγγαλίζουν στον ύπνο του ή τον σκοτώνουν με δολιότητα και τεχνάσματα. Και οι δύο περιπτώσεις συνιστούν την ίδια εξαχρείωση, αλλά οι “σοσιαλιστές” είναι χειρότεροι σε αυτό και χωμένοι στη διαφθορά, εξαιτίας αυτών των άθλιων μεθόδων τους.

Κάθε πολιτική επανάσταση, είτε προέρχεται από την αστική τάξη, είτε από τους “σοσιαλιστές”, είτε από τους “κομμουνιστές”, είναι καταδικασμένη να επιδείξει τα ίδια χαρακτηριστικά που περιγράψαμε πριν. Ένα παράδειγμα γι’ αυτό είναι οι ρωσικές επαναστάσεις του Φλεβάρη και του Οκτώβρη του 1917.

Οι καταπιεσμένοι ένιωσαν εν μέρει ελεύθεροι και άρχισαν να αγωνίζονται για μια συνολική ελευθερία. Αυτό το εξέφρασαν έμπρακτα, με το να διώχνουν ιδιοκτήτες γης και να οικειοποιούνται τις εκτάσεις των μοναστηριών, με το να μοιράζουν τη γη σε αυτούς που επιθυμούσαν να την καλλιεργήσουν, χωρίς νοικιασμένη εργασία.

Εργοστάσια, τυπογραφεία και άλλοι τόποι εργασίας, ελέγχονταν από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, τους εργαζόμενους σε αυτά. Έγιναν επίσης προσπάθειες να δημιουργηθούν ελεύθεροι σύνδεσμοι μεταξύ των πόλεων και των χωριών. Και φυσικά, όλος αυτός ο κόσμος που ήταν απασχολημένος με τις διαδικασίες αυτές, ήταν απληροφόρητος για το ότι υπήρχαν τοπικές κυβερνήσεις στο Κίεβο, το Χάρκοβο, την Αγία Πετρούπολη και αλλού. Όλος αυτός ο κόσμος ήταν διατεθειμένος να ιδρύσει μια νέα, ελεύθερη κοινωνία, χωρίς κυβερνήσεις, παράσιτα κι εξουσιαστικές ηλιθιότητες.

Αυτή η υγιής δραστηριότητα ήταν αξιοσημείωτη στα Ουράλια, στη Σιβηρία και στην Ουκρανία. Ήταν επίσης αξιοσημείωτη και σε μερικές πόλεις όπως το Πέτρογκραντ, η Μόσχα, το Κίεβο και η Τιφλίδα. Αλλά οι κρατιστές σοσιαλιστές και οι μπολσεβίκοι, διέθεταν ένα εκτεταμένο δίκτυο μελών και πληρωμένων δολοφόνων. Με τη βοήθεια όλων αυτών, κατάφεραν να ποδηγετίσουν τις λαϊκές ελευθερίες στη γέννεσή τους. Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι πράγματι έκαναν μια θαυμάσια δουλειά. Η ισπανική Ιερά Εξέταση θα είχε πρασινίσει από τη ζήλεια της μπροστά στα εγκλήματα των κρατιστών σοσιαλιστών και των μπολσεβίκων.

Τώρα ξέρουμε όλες τις πραγματικές αλήθειες που κρύβονται πίσω από την κυβέρνηση. Στους μπολσεβίκους και στους “σοσιαλιστές” λέμε: Αίσχος! Ατιμία! Μιλάτε για την αστική τρομοκρατία αλλά κι εσείς κάνετε τα ίδια. Έχετε την εξουσία και είστε οι ίδιοι υπηρέτες των αστών και σκλάβοι των μεθόδων τους. Έχετε γίνει οι ίδιοι αστοί!

Ρίχνοντας μιά ματιά στις εμπειρίες που συνάγονται από τη διακυβέρνηση του μπολσεβίκικου κομμουνισμού κατά τη διάρκεια των πρόσφατων χρόνων, καταλαβαίνουμε ότι αυτό το συγκεκριμένο είδος σοσιαλισμού δεν μπορεί να υλοποιηθεί ποτέ χωρίς να χρειαστούν οι μέθοδοί τους. Η εκμετάλλευση και η καταπίεση σε βάρος της πλειοψηφίας, είναι καταστάσεις έμφυτες στο σύστημα αυτό. Ο διαχωρισμός της κοινωνίας δε συμβαδίζει με το σοσιαλισμό, ενώ οι μπολσεβίκικες μέθοδοι είναι απλά και μόνο μεταμφιέσεις που χρησιμοποιούν ξανά οι εξουσιαστές με άλλο όνομα, για να απλώσουν ξανά ρίζες στην κοινωνία.

Αυτή είναι η αλήθεια. Ρίξτε μόνο μια ματιά στους βάνδαλους μπολσεβίκους και την εξουσία τους πάνω στις λαϊκές κατακτήσεις. Κοιτάξτε τους κατασκόπους, την αστυνομία, τους νόμους, τις φυλακές, τους δεσμοφύλακες και τους κλητήρες τους. Ο Κόκκινος Στρατός, είναι ο παλιός στρατός με νέο όνομα.

Αυτό είναι το σύνθημα των αναρχικών προς τους εκμεταλλευόμενους. Εξεγερθείτε. Καταστρέψτε όλες τις κυβερνήσεις και μην τις αφήνετε ποτέ να ριζώσουν. Η εξουσία χρησιμοποιείται από εκείνους που ποτέ δεν έχουν ζήσει πραγματικά από τα προϊόντα του μόχθου τους.

Η κυβερνητική εξουσία ποτέ δε θα αφήσει τους εκμεταλλευόμενους να βρουν το δρόμο προς την ελευθερία. Η κυβέρνηση, η εξουσία, είναι τα όργανα των τεμπέληδων, που θέλουν να κυριαρχούν πάνω στους άλλους και δεν τους πειράζει εάν η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των αστών, των “σοσιαλιστών” ή των μπολσεβίκων. Δεν υπάρχει κυβέρνηση χωρίς δόντια. Δόντια να μασήσει κάθε άνθρωπο που λαχταρά μια ελεύθερη ζωή.

Αδελφέ. Διώξε την εξουσία από τον εαυτό σου. Ποτέ μη γοητεύεσαι απ’ αυτήν. Μια αληθινά συλλογική ζωή ποτέ δε δημιουργείται με προγράμματα ή κυβερνήσεις, αλλά με την ελευθερία του ατόμου, τη δημιουργικότητα και την ανεξαρτησία του. Η ελευθερία του κάθε ατόμου εμπεριέχει το σπόρο μιας ολοκληρωτικά ελεύθερης κοινωνίας που ζει ως μια οργανικά αποκεντρωμένη ολότητα, ενωμένη στην επιδίωξη του πιο σπουδαίου ανθρώπινου στόχου: του αναρχικοί κομμουνισμού.

Ο αναρχικός κομμουνισμός είναι μια σπουδαία κοινότητα, σε μια κατάσταση συνολικής αρμονίας. Δημιουργείται εθελοντικά από ελεύθερα άτομα που σχηματίζουν συνδέσμους και ομοσπονδίες, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Ο αναρχικός κομμουνισμός επιζητεί να εξασφαλίσει τη μέγιστη ανθρώπινη ελευθερία και το δικαίωμα του ανθρώπου στη χωρίς σύνορα και όρια ανάπτυξή του. Παλεύει ενάντια σε όλα τα κακά και τις αδικίες που είναι έμφυτα στις κυβερνήσεις.

Ο αναρχικός κομμουνισμός θα αφήσει τον άνθρωπο να αναπτύξει τη δημιουργική του ανεξαρτησία προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα υπάρχει μια ελεύθερη και ευτυχισμένη ζωή, με αδελφική εργασία και αμοιβαιότητα. Δεν θα χρειάζονται φύλακες, δήμιοι, κατάσκοποι, πράκτορες, που είναι παράγωγα των αστών και των “σοσιαλιστών”. Δεν θα υπάρχει ανάγκη για κλεψιά ή δολοφονία, όπως γίνεται τώρα με το κράτος.

Προετοιμαστείτε αδελφοί να δημιουργήσετε αυτήν την κοινωνία. Θυμηθείτε ότι οι οργανώσεις σας θα πρέπει να είναι ασφαλείς απέναντι σε επιθέσεις. Ο εχθρός της ελευθερίας σας είναι το κράτος που χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα : Κατοχή ιδιοκτησίας, αγάπη για τον πόλεμο, εξουσία του δικαστή, του παπά και του χωροφύλακα.

Οι ακαδημαϊκοί εκείνοι που αλλοιώνουν την αλήθεια για τον άνθρωπο, είναι αυτοί οι ίδιοι που φτιάχνουν νόμους και δικαστικές νόρμες, είναι αυτοί οι ίδιοι που γράφουν επιτήδεια και με γλοιώδη τρόπο, για να κερδίσουν χρήμα και προνόμια. Είναι απασχολημένοι όλη την ώρα, προσπαθώντας να επαληθεύσουν τη δήθεν ορθότητα των πιο πάνω χαρακτηριστικών του κράτους, αυτών των χαρακτηριστικών που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ζωή.

Ο εχθρός είναι σκληρός. Για χίλια και πλέον χρόνια έχει συσσω- ρεύσει πείρα από την κλεψιά, τη βία, την εκμετάλλευση και τις δολοφονίες. Αλλά τώρα περνά μια βαθιά κρίση και προσπαθεί εναγώνια ν’ αλλάξει την εξωτερική του όψη, αλλά το κάνει αυτόμόνο και μόνο επειδή η ύπαρξή του απειλείται από μια αναδυόμενη νέα γνώση. Αυτή η νέα γνώση ξυπνά τον άνθρωπο από το βαθύ λήθαργο, ελευθερώνοντάς τον από τις προκαταλήψεις που εμφυτεύονται από το σεβασμό προς τα χαρακτηριστικά του κράτους, δίνοντάς του ένα όπλο για να αγωνιστεί για μια αληθινή κοινωνία.

Αυτή η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση του εχθρού μας, μπορεί να εκληφθεί ως ρεφορμισμός. Στη Ρωσία, τα βασικά χαρακτηριστικά του κράτους φαίνονταν ότι είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, αλλά στην πραγματικότητα ο εχθρός μας άλλαξε προσωρινά αυτά τα χαρακτηριστικά και ανασυντάσσεται τώρα για να πολεμήσει εκ νέου εναντίον μας. Το σύστημα του μπολσεβίκικου κομμουνισμού ειδικά, είναι αυτό που φανερώνει ως ενισχυμένα αυτά τα χαρακτηριστικά και προσπαθεί να ξεχαστεί η πάλη του ανθρώπου για την αληθινή ελευθερία.

Η μόνη αξιόλογη μέθοδος στην πάλη ενάντια στην σκλαβιά, είναι η κοινωνική επανάσταση που προσκαλεί τους ανθρώπους σε μια συνεχή μάχη, σε μια συνεχή εξέλιξη. Στην αρχή, στην αρχική έκρηξή της, η κοινωνική επανάσταση είναι βίαιη και συντρίβει κάθε εμπόδιο που τεχνητά στέκεται μπροστά της. Αυτά τα εμπόδια και οι φραγμοί, αυξάνουν τη δύναμη της εξουσίας. Οι αναρχικοί επαναστάτες έχουν ήδη εργαστεί σκληρά και συνεχίζουν να εργάζονται για την κοινωνική επανάσταση, και κάθε άνθρωπος που έχει συνειδητοποιήσει τη σκλαβιά του, έχει υποχρέωση να βοηθήσει τους αναρχικούς.

Την ίδια στιγμή, κάθε άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνος για όλη την ανθρωπότητα, όταν αυτή παλεύει ενάντια στα χαρακτηριστικά σημεία που συνθέτουν το κράτος ως έννοια και πράξη. Κάθε άνθρωπος επίσης θα πρέπει να θυμάται, ότι η κοινωνική επανάσταση θα χρειαστεί τις κατάλληλες μεθόδους πραγματοποίησής της. Αυτό αποτελεί μια αλήθεια των αναρχικών που προπορεύονται και ανοίγουν το δρόμο προς την ελευθερία.

Κατά τη διάρκεια της βίαιης φάσης της επανάστασης, όταν καταργείται η σκλαβιά και η ελευθερία αρχίζει να απλώνεται με ένα βίαιο ξέσπασμα, η οργάνωση και οι κατάλληλες μέθοδοι είναι βασικές προϋποθέσεις, ώστε να εξασφαλιστούν τα κέρδη της κοινωνίας μέχρι αυτήν τη στιγμή. Στη φάση αυτή, ο κάθε άνθρωπος είναι χρήσιμος στην υπόθεση της επανάστασης. Η ρώσικη επανάσταση όπου οι αναρχικοί έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο -και που μπορούσαν να τη φέρουν σε πέρας- μας φέρνει την εμπειρία ότι αυτοί που εξεγείρονται χάνουν τις αλυσίδες τους, και δεν έχουν όρεξη να βάλουν κάποιον άλλο πάνω απ’ το κεφάλι τους.

Στην επαναστατική τους ορμή, οι εκμεταλλευόμενοι στη Ρωσία ζήτησαν τη δημιουργία ελεύθερων οργανισμών, που θα χρησίμευαν μόνο στο να χτίσουν μια νέα κοινωνία και που θα μπορούσαν επίσης να χρησιμεύσουν ως ασπίδα ενάντια σε τυχόν επιθέσεις του εχθρού. Κοιτάζοντας βαθύτερα αυτήν τη διαδικασία, ερχόμαστε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη μέθοδος δημιουργίας συλλογικής ελευθερίας, είναι τα ελεύθερα συμβούλια.

Έτσι, οι αναρχικοί καλούν τους σκλαβωμένους να αγωνιστούν για τη δημιουργία

αυτών των ελεύθερων οργανισμών. Τους καλούν να πιστέψουν ότι η κοινωνική επανάσταση θα φέρει την ελευθερία και θα συντρίψει τη σκλαβιά ολοκληρωτικά. Οι μόνοι που μπορούν να προστατέψουν αυτήν την ιδέα και εν τέλει την ίδια την

χους τους. Τη στιγμή που οι άνθρωποι επιτυγχάνουν την κοινωνική επανάσταση, σχεδόν αμέσως και ενστικτωδώς αρχίζουν να δημιουργούν ελεύθερους οργανισμούς που στηρίζουν κι εμπιστεύονται τις αναρχικές ιδέες. Υποστηρίζουν τα ελεύθερα συμβούλια. Τη στιγμή αυτή είναι που οι αναρχικοί θα πρέπει να τους βοηθήσουν πολύπλευρα, ώστε να πραγματώσουν τους στόχους τους.

Τα οικονομικά και άλλα συναφή προβλήματα σε μια ελεύθερη κοινωνία θα λυθούν με τη δημιουργία κοοπερατίβων παραγωγών –καταναλωτών, όπου τα ελεύθερα συμβούλια θα δράσουν συντονιστικά και προωθητικά. Ο ρόλος των ελεύθερων συμβουλίων κατά τη διάρκεια της κοινωνικής επανάστασης, πρέπει να χαρακτηρίζεται από το να καλούν τους ανθρώπους να παίρνουν τα δικαιώματά τους στη γη, στα εργοστάσια, στους άλλους χώρους εργασίας, στα ανθρακωρυχεία, στα καράβια, στα δάση κι αλλού, στα χέρια τους. Παράλληλα, ομάδες εθελοντών σύμφωνα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα και τις κλίσεις του καθενός θα δημιουργούνται ολοένα, και έτσι ένα ολόκληρο κοινωνικό εργαστήρι θα δημιουργείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ελεύθερα και ανεξάρτητα.

Η πάλη για την κοινωνία αυτή της ελευθερίας θα απαιτήσει σπουδαίες θυσίες, αλλά θα είναι και η τελική προσπάθεια του νεοαπελευθερωμένου ανθρώπου. Στην πάλη αυτή δε θα υπάρξει κανείς δισταγμός, ούτε και συναισθηματισμός.

Ζωή ή θάνατος; Η ερώτηση αυτή θα εγερθεί πριν κάθε άνθρωπος σκεφτεί ότι πρέπει να αναλάβει άμεση δράση για να πάρει πίσω τα δικαιώματά του για μια καλύτερη ζωή. Καθώς τα υγιή ένστικτα του ανθρώπου θα υπερισχύουν, ο άνθρωπος θα είναι ο νικητής και ο πραγματικός δημιουργός.

Οργανωθείτε αδέλφια. Καλέστε κάθε άνθρωπο στις γραμμές σας. Καλέστε τον από το εργοστάσιο και το σχολείο. Καλέστε τους σπουδαστές και τους μορφωμένους. Οι εννιά στους δέκα ακαδημαϊκοί δε θα έρθουν μαζί σας, ή αν έρθουν, θα το κάνουν με σκοπό να σας εξαπατήσουν, εάν φυσικά είναι υπηρέτες του κράτους. Αλλά ο δέκατος θα είναι πραγματικά μαζί σας. Αυτός θα είναι πραγματικός φίλος σας και θα σας βοηθήσει να νικήσετε και να καταβάλλετε τις δολιότητες των άλλων εννιά.

Οργανωθείτε. Καλέστε κάθε άνθρωπο στις γραμμές σας. Καλέστε όλους τους κυβερνήτες να σταματήσουν την κτηνωδία ενάντια στην ανθρώπινη ζωή. Εάν δεν το κάνουν αφοπλίστε την αστυνομία, το στρατό και τους άλλους μηχανισμούς του κράτους. Καταστρέψτε τις φυλακές τους, αχρηστέψτε τους νόμους τους, σκοτώστε τους δήμιούς τους – αυτούς τους μακελευτές της ανθρωπότητας. Συντρίψτε την εξουσία. Καλέστε στις γραμμές σας τους απλούς στρατιώτες. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί δολοφόνοι στις γραμμές του στρατού που έχουν δωροδοκηθεί για να σας σκοτώσουν. Υπάρχουν όμως ακόμη και πολλοί φίλοι σας στο στρατό, που θα εναντιωθούν στους δολοφόνους και θα έρθουν με την πλευρά σας.

Αφού λοιπόν θα έχουμε όλοι γίνει μια οικουμενική οικογένεια, αδέλφια, θα πρέπει να πάμε λίγο μακρύτερα στην πάλη ενάντια στο σκοτάδι, για την οικουμενική πανανθρώπινη ιδέα! Θα ζήσουμε σαν αδέλφια. Κανένας δε θα είναι σκλαβωμένος. Το κτηνώδες πρόσωπο του εχθρού θα συντριφθεί κάτω από τη δύναμη του επαναστατικού μας στρατού.

Εάν οι εχθροί μας δε συμφωνούν με τις ιδέες μας, θα τις επαναλάβουμε χτίζοντας τη ζωή μας με βάση την ατομική ελευθερία του καθενός μας. Μόνο οι σκληροί εγκληματίες που ανήκουν στην υπηρεσία του κράτους, δε θα επιθυμήσουν να βαδίσουν στο δρόμο αυτό, προς μια νέα ζωή με βάση τη δημιουργική ανθρώπινη δραστηριότητα. Θα προσπαθήσουν να μας πολεμήσουν, για να ξανακερδίσουν την εξουσία τους. Αυτοί θα πρέπει να πεθάνουν.

Η μπροσούρα του Νέστωρ Μάχνο”Η αναρχική επανάσταση” μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά από τα ρωσικά από τον Μάικ Τζόουνς. Στα ελληνικά από τα αγγλικά μεταφράστηκε από τον Δημήτρη Τ. Που έκανε και την επιμέλεια το Φλεβάρη του 1996. Στην Αυστραλία εκδόθηκε στα αγγλικά από το Jura Books τον Αύγουστο του 1995. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΟΥΤΕ ΘΕΟΣ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΗΣ, το Δεκέμβρη του 1998 στη Μελβούρνη

Η παρούσα έκδοση είναι -στην ουσία- ανατύπωση αυτής του 1998, με ελάχιστες παρεμβάσεις που αφορούσαν κυρίως το συντακτικό. Τα σημεία που είναι με πλάγια γράμματα ή υπογραμμισμένα, δεν ήταν έτσι στο αρχικό κείμενο ή στην προηγούμενη έκδοση. Είναι τα σημεία όπου θεωρήθηκε -άκρως υποκειμενικά- ότι αξίζει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή κι έμφαση.

Η αξία του συγκεκριμένου κειμένου είναι μεγάλη, ιδίως με δεδομένες τις συνθήκες που βίωσαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας στην τότε Ε.Σ.Σ.Δ. και τα όσα καταμαρτυρούν στους υποτιθέμενους συμμάχους, τους μπολσεβίκους. Σαφώς και η συμφωνία με τα όσα γράφονται δεν είναι απόλυτη, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Κύριος σκοπός, πέρα από την παράθεση των θέσεων και οργανωτικών προτάσεων μιας πολύ σημαντικής για το αναρχικό επαναστατικό κίνημα προσωπικότητας όπως ο Μάχνο, είναι να γίνει κατανοητό ένα πράγμα: Χωρίς φοβίες και εμμονές αλλά κυρίως χωρίς αυταπάτες, να επιλέγουμε προσεκτικά αυτούς που θεωρούμε συμμάχους μας στον κοινωνικό πόλεμο.

Γιατί μπορεί οι συνθήκες να είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που περιγράφει ο Μάχνο, η ουσία όμως της θεωρίας και εν μέρει της πρακτικής και της λειτουργίας αυτών που ακόμη πρεσβεύουν τις ιδέες του μπολσεβικισμού – σε διάφορες παραλλαγές, κοινοβουλευτικές ή μη, εργατικές ή φοιτητικές, ορθόδοξες ή ανανεωτικές-, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό σταθερή στο χρόνο… Τα φιλικά πρόσωπα, η δήθεν δεκτικότητα σε απόψεις και ιδέες μας, το συγκαταβατικό νεύμα, όλα φεύγουν όταν η γραμμή του κόμματος ή της οργάνωσης το επιβάλλει. Όλα φεύγουν όταν κινδυνέψει να χαθεί ο έλεγχος και η πρωτοπορία πάνω σε κάποιον αγώνα…

Κι όπως έλεγε το παλιό καλό σύνθημα : Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι και πάλη ενάντια στον μπολσεβικισμό.