Ξύπνησα μες το άγχος. Πάλι το ίδιο όνειρο-εφιάλτης, όπως θέλεις πες το. Τρίτη φορά αυτήν την εβδομάδα. Λες να σημαίνει κάτι; Όχι, όχι μεταφυσικές αηδίες, μακρυά από ‘μένα αυτά. Είμαι απίστευτα υλιστής κι ας μη μου φαίνεται. Δεν ξέρω, μάλλον θα με απασχολεί αυτό εδώ και καιρό, μάλλον τελευταία όλο και πιο έντονα. Αλλά και πάλι κουφό δεν είναι Μες την παράνοια, και μάλιστα χωρίς να έχω πάρει τίποτα περίεργο εδώ και καιρό. Κι αυτό είναι που με παραξενεύει. όχι τόσο το ίδιο το όνειρο, όσο το γεγονός της επανάληψης και το τί μπορεί αυτή να σημαίνει. Τί γαμημένες εμμονές κι απωθημένα έχω κρύψει εκεί μέσα; Και γιατί δε βγαίνουν κατευθείαν στην επιφάνεια αλλά με πρήζουν τις νύχτες; Κάτι πρέπει να αλλάξω μου φαίνεται. Σε εμένα, σε εσένα, στη ζωή μου, σε άλλους.. Πώς να αρχίσω όμως; Τί να κάνω; Να κόψω τον ύπνο; Δε λέει. Να το ρίξω στα πολύ σκληρά; Ακόμη χειρότερα.. … … Λοιπόν μου ήρθε μια ιδέα! Θα στην πω όμως αύριο, αφού ξυπνήσω.