Είδα την αγωνία, όχι ζωγραφισμένη σε μάτια αλλά να τα ζωγραφίζει αυτή, με χρώματα μουντά και σκούρα, να μετατρέπει τις πλατείες σε καλάθια με δίποδα ρετάλια.

Είδα χείλη χωρίς κραγιόν, μάτια χωρίς σκιές, γροθιές σφιγμένες… και τα χείλη μιλούσαν δυνατά, τα μάτια κοιτούσαν έντονα, οι γροθιές ακτινοβολούσαν δύναμη κι αξιοπρέπεια.

Είδα τα ψάρια έξω από το νερό, και μια βροχή από λέπια να ‘χει καλύψει τα κτίρια. Είδα τις γάτες να κάνουν βουτιές στα λιμάνια και δίπλα τους σκύλους να βγάζουν βόλτα ο καθένας και τον άνθρωπό του.